Av. Önder KIRMIZITAŞ
Ülkenin içinde bulunduğu ekonomik durum sokakta simit satanından, gökdelende şirket yönetenine kadar her kesimden vatandaşın malumu. Durumdan habersiz olanlar ise ülkeyi yöneten iktidar ve o iktidardan beslenen asalak takımı.
Günlük ve anlık değişen, yükselen fiyatlar karşısında halk ne yapacağını şaşırmış durumda. Ne alabiliyor ne de satabiliyor. Satan, sattığını yerine koyamıyor. Dövizdeki en ufak dalgalanma, simit fiyatına kadar ekonomideki her şeyi etkilemiş durumda. Akpgillerin, “Dolardan bize ne? Yükselir, düşer. Dolarla mı maaş alıyorsunuz?” söyleminin dayanaktan yoksun olduğunu görmek için pazardaki fiyatlara bakmak yeterli. Döviz kurlarında gözlenen hareketlilik birilerinin cebini doldururken, geniş halk kitlelerini daha da yoksullaştırıyor. Kumarhane gibi işleyen menkul kıymet borsalarında parasına para katanlar ile dövize endeksli geçiş garantili yollar/köprüler, dövize endeksli yolcu garantili havalimanları, hasta garantili şehir hastanelerini işleten ‘beşli çete’nin keyfine diyecek yok elbette.
Bütün bir ülke üç beş tefeciye ve müteahhide çalışıyor.
Diğer tarafta üretemeyen, ürettiğini satamayan, sattığını yerine koyamayan çiftçi, küçükbaş/büyükbaş hayvan yetiştiriciliği yapan üretici, küçük/orta sanayici gibi ülke ekonomisinin üretici gücünü oluşturan kesimler ise her kur atağında ithalata dayalı girdi fiyatlarındaki artıştan doğrudan etkilenmekte.
İktidar ve yandaşları, “Kur artarsa, ithalata talep azalır, ihracat kolaylaşır. Böylece cari açık azalır, ülkeye döviz girişi artar” diye mevcut durumu savunuyor. Ancak üretimi esas olarak ithal hammaddeye dayanan mevcut sistemde bunun gerçekçi olmadığının herkes farkında.
En basitinden hayvancılık işinde dahi yem girdi maddeleri ithal ve dövize endeksli durumda. Tarım için ha keza öyle. Mazot, ekipman, gübre vb. esas girdilerin ve giderlerin fiyatı dövize endeksli ithal ürünler. Turizmi ‘desteklemek’ için yatlara ucuz mazot veriliyor. Peki çiftçiler? Yat sahipleri ucuz mazottan yararlanıyor, ama çiftçiye mazotta indirim hakkı tanınmıyor!
Bu hâliyle ülkede üretimin artması, üretim artışına paralel olarak ihracatın artması ve cari açığın kapanmasını beklemek ham hayal. Akp iktidarının böyle bir derdi olmadığı, geride kalan yirmi yıllık pratiği ile gün gibi ortada duruyor. Öncelikle üretimi yapacak esas iş kolları ile tarım ve hayvancılık vb. alanlarda ithal girdilerin maliyetlerinde gözlenen fiyat artışlarının önlenmesi gerekir.
Dövize bağlı fahiş fiyat artışları önlenmeden, ithal ham maddeye olan bağımlılığa son verilmeden, soyut bir iddiadan ibaret olan, “ekonomik kurtuluş savaşı”nın başarıya ulaşacağını düşünmek gerçekçi değildir. Ekonominin yapısal sorunlarına köklü çözüm üretilmesi kaçınılmaz hâle gelmiştir. Sistemden kaynaklanan sorunlar, Türkiye’yi köklü çözümlere zorlamaktadır.
İktidar günü kurtarmak, küçük ve kısa vadeli seçim hamleleri ile seçmen ayartmaktan ötesini görebilecek siyasi bir programa sahip değildir. Akp ve Akp karşıtı görünen muhalefetin büyük kısmı, mevcut gidişatı değiştirecek ufka maalesef sahip değil. .
Sokağa kulağını kapatmış, gelen haykırışları da hamasi söylemlerle gürültüye getirmeye çalışan Akp yolun sonuna geldi. Ancak halkın geniş kesimi büyük çaresizlik içinde. Gelecekten umutsuz, köşeye sıkışmış bir halk elbette el yordamıyla da olsa gerçek çözümü bulacaktır. Ne var ki geçen süre zarfında bedelini yine bu halk ödemeye devam ediyor.
Bir tarafta koca bir ülke ve bir halk diğer tarafta beşli çete ve hamileri.
Vatan şairi Namık Kemal’in Vatan Mersiyesi’ndeki bu dizeleri bilmeyen yoktur.
“Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini;
Yok mudur kurtaracak baht-ı kara mâderini?”
Ve tabii vatanın kurtarıcısı Mustafa Kemal’in cevabı:
“Vatanın bağrına düşman dayasın hançerini,
Bulunur kurtaracak bahtı kara maderini.”
O birilerini bu kadim topraklar yine bağrından çıkaracak ve harami saltanatı son bulacak!
News
