Olmak ya da Olmamak
Mehmet Bedri Gültekin
Hedefe ulaşmanın üç şartı
Seçimin 14 Mayıs’ta yapılacağı aşağı yukarı kesinleşti. Hızlandırılmış seçim
takvimine göre Mart ayının başında süreç işlemeye başlayacak. Bu durumda önümüzde,
Türkiye’nin önüne bir seçenek koymak bakımından çok fazla bir zaman kalmamış durumda.
Cumhuriyet tarihinin en kritik seçimini yaşayacağız ve seçimlerden sonra Türkiye’yi
daha da zor günler beklemektedir. Bu tespitte, geniş bir mutabakatın olduğunu görüyoruz.
Görünen köy kılavuz istemez.
Sorumluluk; Cumhur, Millet ve HDP etrafında oluşan ittifak dışında kalan Partilerin
omuzlarındadır.
Sorumluluğun gereği, bugün arayış içindeki Türkiye’nin önüne, seçimlerde bir çıkış
yolunun olduğunu, somut olarak gösterecek bir sonucu almayı zorunlu kılıyor.
Böyle bir sonucu elde etmenin bazı koşulları bulunmaktadır. Türkiye’nin önüne bir
çıkış yolu koymak sorumluluğunu duyan herkesin bu koşulları dikkate alması önemlidir.
- SİSTEM DIŞI BİR PROGRAM
Birinci koşul, sistemin önümüze koymuş olduğu seçeneklerden bizi ayıran net bir
program ile ortaya çıkmaktır.
Bu program; Tam Bağımsız Türkiye’yi hareket noktası olarak almalı, Laik-
Demokratik Cumhuriyeti kararlılıkla savunacağını, ekonomik krizin pençesinde kıvranan
halkı esenliğe çıkarmak için halkçı-devletçi, planlı, karma ekonomi modelinin
uygulanacağını, sığınmacıları en kısa zamanda ülkelerine geri göndereceğini ve Başkanlık
Sistemini değil Güçlendirilmiş Meclis Sistemi’ni uygulayacağını ilan etmelidir.
Türkiye için çıkış yolu anlamına gelecek bu program, şöyle de ifade edilebilir:
Türkiye’nin yeri Atlantik İttifakı değil, bir parçası olduğu Avrasya’dır ve bunun yolu
Atatürk’ün Bölge Merkezli Dış Politikasını uygulamaktan geçer. “Türkiye Cumhuriyeti
şeyhler, dervişler, müritler ve mensuplar ülkesi olamaz!” Neo liberal serbest piyasa sistemi
bugünkü krizin nedenidir. Stratejik sektörler kamulaştırılacak ve ülkenin kaynakları, milli
ekonominin geliştirilmesini amaçlayan planlı ekonomiyle değerlendirilerek Türkiye
ekonomisi ayağa kaldırılacaktır. Suriye başta olmak üzere ilgili ülkelerle görüşülerek
sığınmacı sorununa köklü çözüm bulunacaktır. Türkiye’nin 200 yıllık demokratikleşme
tarihinin ortaya çıkardığı yönetim biçimi; Milletimizin, seçtiği temsilcileri eliyle kendini
yönetmesidir.
Program genel ilkelerden oluşmalıdır. Ortak paydası Türkiye olan bütün Partileri ve
çevreleri kapsamalıdır. Ayrıntıya girildi mi doğal olarak her Partinin farklı görüşleri vardır ve
ortak bir zeminde buluşmak güçleşir.
- ANLAMLI BİR GÜÇ MERKEZİ YARATMAK
İdeolojik olarak sadece kendimize yakın Partilerle bir araya gelerek oluşturacağımız
birlikler, milletin geniş kesimlerini düşündüğümüz zaman, çok fazla anlam taşımaz.
Unutmayalım ki sistem partilerinin en büyük propaganda konusu, kendileri dışında kalan
seçeneklerin, fazla bir kuvvete sahip olmadıkları için bir şanslarının olmadığıdır. Ve bu
söylemlerin, halkta ciddi bir karşılığının olduğu da bir gerçektir. Sistem içi seçeneklerin bir
çözüm olmadığını bilen çok önemli bir seçmen kitlesi, sandığın kurulduğu gün diğer partilere
bir şans tanımadığı için sonuç olarak “ehveni şer” tercihi yapmak durumunda kalmaktadır.
Bu engeli aşabilmenin yolu sistem içi üç seçenek dışında kalan partileri, “sistem dışı
bir genel program” etrafında birleştirmektir.
En rahat anlaşabileceğimiz birkaç Parti ile bir araya gelip diğer partilere, ‘hadi siz de
bizi destekleyin’ demek gerçekçi değildir. Hiçbir Parti kendisinin öznesi olmadığı bir oluşuma
destek vermez.
“Daha fazla Parti olursa sorun çıkar” gibisinden bir gerekçe ise doğru olmamanın
ötesinde, söyleyen söz konusu Partiyi, daha en başından ‘kendi kalesine gol atmak’ konumuna
düşürür. Böyle bir gerekçeyi ileri süren Parti’yi halk, en rahat anlaşabileceği Partilerle bile
“sorun çıkar” gerekçesiyle uzak durmasını gördüğü zaman; “Türkiye’nin devasa sorunlarını
nasıl çözecek” diye düşünür haklı olarak.
Kendisini ideolojik olarak aynı yerde duran Partilerle sınırlayanlar ise gerçekte, ülkeyi
yönetmek gibi sorunu, ciddi olarak önlerine koymamışlardır. İktidar sorunu aynı zamanda bir
cephe (ittifak) sorunudur. Kendilerini sadece kendilerine benzeyenlerle sınırlayanlar hiçbir
zaman iktidar olamazlar.
Ortak paydası “Tam Bağımsız Türkiye ve Laik-Demokratik Cumhuriyet” olan herkesi
birleştirdiğiniz zaman halkın dikkate alacağı güç merkezi ortaya çıkar.
- CUMHURBAŞKANI ADAYI
Üçüncü olarak oluşturulacak bu sistem dışı seçeneğin halk içinde karşılığı olan bir
Cumhurbaşkanı adayı bulması gerekiyor. Gerçekte Türkiye’nin yeniden Cumhuriyet Devrimi
rotasına girmesinden yana çok önemli bir yurtsever (Kemalist–Sosyalist) birikimi
bulunmaktadır. Ve bu birikimin seçkin temsilcileri vardır. Arkada kalan çalkantılı yıllarda
kendini kanıtlamış, kendi alanlarında önemli bir birikimin sahibi, bagajında hesabını
veremeyeceği hiçbir yük olmayan bu kişilerden Partilerin üzerinde uzlaşacağı bir isim, hem
aday olmak için gerekli olan 100 bin imzayı rahatlıkla toplar, hem de sistem dışı ittifakın
milletvekili seçimlerinde alacağı sonuca olumlu anlamda büyük katkısı olur.
Cumhurbaşkanlığı sistemi; bilinen bütün mahzurlarının yanısıra, barajın söz konusu
olmaması ve ikinci tura kalmanın aşağı yukarı kesin olduğu bir ortamda seçmene, seçimin ilk
turunda gönlündeki adaya oy verme olanağını sunması açısından, Türkiye’nin önüne ihtiyaç
duyulan “ümit ışığı”nın yanmasına olanak sağlayabilmesi açısından değerlendirilmelidir.
Cumhurbaşkanı adayının, toplumun sadece bir kesimine hitap eden bir konumda
olmaması da önemlidir. Farklı toplum kesimlerini, ideolojik olarak siyasi yelpazenin mümkün
olan en geniş kesimlerine hitap edebilen ve birleştirici özelliği olan bir Cumhurbaşkanı adayı,
günümüz koşullarında tarihi bir rol oynayabilir.
News
